Kant: AA I, PRINCIPIORUM PRIMORUM COGNITIONIS ... , Seite 410

      
           
 

Zeile:

 

Text (Kant):

 

 

 

  
  01 quasi ut Deus habeat, quo operis sui partes ipse dinoscat; hoc enim      
  02 esset nodos in scirpo quärere.      
           
  03 Leibnizium, huius principii auctorem, in fabrica corporum organicorum      
  04 vel in aliorum a simplicitate maxime remotorum textura notabilem semper diversitatem      
  05 animadvertisse, et recte in omnibus eius generis präsumere posse,      
  06 concedimus. Neqü enim, ubi plura admodum ad componendum quiddam consentire      
  07 necesse est, pares semper determinationes resultare posse patet. Inde      
  08 foliorum eiusdem arboris vix par perfecte simile reperias. Sed hic universalitas      
  09 principii huius metaphysica tantum repudiatur. Ceterum et in figuris corporum      
  10 naturalium identitatem exemplaris säpenumero reperiri, vix infitiandum videtur.      
  11 In crystallisationibus v. g. inter infinita diversa non unum atqü alterum reperiri      
  12 perfecta similitudine aliud exscribens, quis est, qui contendere ausit?      
           
  13

SECTIO III

     
  14

Bina principia cognitionis metaphysicä, consectariorum feracissima,

     
  15

aperiens, e principio rationis determinantis flüntia.

     
           
  16
I
     
  17
Principium successionis.
     
           
  18 PROP. XII Nulla substantiis accidere potest mutatio, nisi quatenus      
  19 cum aliis connexä sunt, quarum dependentia reciproca mutuam      
  20 status mutationem determinat.      
           
  21 Hinc substantia simplex omni nexu externo exempta, sibiqü adeo solitario      
  22 relicta, per se plane est immutabilis.      
           
  23 Porro, nexu etiam cum aliis complexa, si häc relatio non mutatur, nulla      
  24 etiam interni status in ipsa contingere potest permutatio. In mundo itaqü motus      
  25 omnis experte (quippe motus est nexus permutati phänomenon) nihil reperietur      
  26 omnino successionis etiam in interno substantiarum statu.      
           
  27 Hinc nexu substantiarum plane abolito, successio et tempus pariter      
  28 facessunt.      
           
  29
DEMONSTRATIO.
     
           
  30 Fac, substantiam aliquam simplicem nexu aliarum solutam solitario      
  31 exsistere; dico nullam status interni permutationem ipsi contingere posse. Cum      
  32 enim, quä iam competunt substantiä internä determinationes, rationibus internis      
  33 ponantur cum exclusione oppositi, si aliam determinationem succedere      
  34 vis, alia tibi ratio ponenda est, cuius cum oppositum sit in internis, et nulla      
  35 externa ratio accedat, per supposita, illam enti induci non posse, aperte liqüt.      
           
           
     

[ Seite 409 ] [ Seite 411 ] [ Inhaltsverzeichnis ]